Два гады я не быў дома.
У пачатку ліпеня высадзіўся на маленькай станцыі і, нікога знаёмага не знайшоўшы на пероне, з маленькім чамаданам і плашчом на руцэ вышаў у гарадок. Ужо было за поўдзень. Каля нафтасклада стаялі грузавыя машыны. Выпадкова каля аднае я ўбачыў знаёмага хлапца. Калісьці з ім вучыўся разам у школе. Ён нікуды далей не прабаваў паступіць, ажаніўся і жыў у суседнім пасёлку. Потым стаў старшынёю калгаса і, хоць малады, справу паставіў у гаспадарцы як належыць.
Я падышоў да яго і няўпэўнена запытаўся:
— Здаецца, Гайковіч?..
Ён мяне пазнаў і запрасіў з ім пад’ехаць.
Жанр "короткие любовные романы" под этой обложкой сделал мой день...